Wiesze Marycha z Chwaliszewa - M.Karwacki

 

Wstrząsający, osobisty zapis walki z biurokracją, w której błędna, bezduszna decyzja administracyjna doprowadza bezbronnego człowieka do autentycznej bezdomności. 

"Bezdomni, ale wolni! 

Nocą wpatrzeni w niebo gwiaździste"

Wolność głosu i krytyka w areszcie za kratami. 

Siła urzędnika jak "wyspa bez wody i uśmiechu, najeżona cierniami" zawładnęła bezradnością petenta. Autor sponiewierany przez prawo, w końcu otrzymuje drobną rekompensatę, która nijak nie pasuje do zmarnowanego zdrowia, zwichnięcia psychiki i utraconych nadziei. Trauma będzie się odbijać echem do końca świata.

"Czy sama 

jak gladiator

w teatrze śmierci na scenie

staniesz z mieczem

niegodnych kapłanów prawa….?"

Patriota zatroskany o kraj. Jego priorytety są jawne. Nie ukrywa swoich preferencji politycznych, chociaż wie, że nie każdy z jego myślą się zgodzi. Broniąc swych przekonań, rozstrzyga spory jednoznacznie. Wypowiadając własne obawy - pobudza do refleksji.

Autor w biograficznym zamęcie "rozdarty, przygnębiony, zagubiony, zapomniany" poszukuje prawdy i miłości, która "ucieka i znika w przestrzeni".

"O Pani Biała, Zimna i Okrutna - przerwij ten ból samotności"

"Być szczęśliwym w twoich objęciach

wiem - to tylko sen…"

Tak, poezja Mariana Kaweckiego to oniryczny sen,

w którym pragnie przeciwstawić się okrutnej rzeczywistości.

(oprac. Danuta Bartosz)