Stanisława Łowińska

Stanisława Łowińska

       

Stanisława Łowińska, poetka i dziennikarka, urodziła się w 1946 roku w sudeckiej wsi Ścinawka Górna. Ukończyła kulturoznawstwo na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Podyplomowe Studium Dziennikarskie na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.  Mieszka i pracuje w Poznaniu.

        Przez szereg lat pracowała w „Tygodniku Ludowym”, publikowała w prasie lokalnej i ogólnopolskiej oraz w pismach literackich m.in. w „Arkuszu”, „Przekroju”, „Tygodniowym Ilustrowanym Magazynie” – „TIM”, „Zielonym Sztandarze”, „Gazecie Zachodniej”, „Expressie Poznańskim”. Realizowała również programy w TV „S” w Poznaniu. Do 2000 roku pełniła funkcję redaktora naczelnego miesięcznika wielkopolskiej oświaty „Otwarta Szkoła”, obecnie współredaguje pismo „Uczyć Lepiej”.

        Swoje utwory zamieszczała m.in. w wydawnictwach zbiorowych: w almanachu młodej poezji wielkopolskiej – „Którzy pamiętali słońce” (Poznań 1982 rok), almanachu poezji nauczycieli – „Drugi Puls” (Poznań 1984), almanachu poezji pt. „Przedpole” (Poznań 1986), a także wyborach wierszy „Jan Paweł II w poezji polskiej” (Poznań 1991), „Jesteś” (Poznań 1993), „Antologia poezji konińskiej” (Konin 1996), „Młodość czasem nawrócenia” (Poznań 1997), „Przez wszystko do mnie przemawiałeś Panie” (Poznań 1998) oraz „Cud, który trwa”, (Milicz 2003) – oprac. ks. Wacława Buryły na 25-lecie pontyfikatu Jana Pawła II. Była także pomysłodawczynią i współautorką opracowania historycznego „Jeszcze Polska nie umarła” (Poznań 1997) dotyczącego 200-lecia „Mazurka Dąbrowskiego” oraz „Pieśni nieśmiertelnej” wydanej z okazji jego 210  rocznicy, (Poznań 2007).

        Od roku 1975 roku jej wiersze prezentowane były na antenie Polskiego Radia. Znajdują się one także w publikacjach Noworudzkich Spotkań z Poezją (od 1994). Wydała tomik poezji „Dotykać serca” (Poznań 1990), bajkę „Kot Fantasta” (Wrocław 1991) oraz zbiór wierszy „Złożyć słowo” (Nowy Tomyśl 1996), „Cisza na palcach” (Poznań 2008) oraz satyry „Lepicadło" (Poznań 2010).

        Stanisława Łowińska uprawia różne formy poetyckie: pieśni, hymny, fraszki, bajki, kolędy, pastorałki, satyry. W dziedzinie poezji (na przestrzeni lat 1978-1982) otrzymywała nagrody i wyróżnienia m. in. Zielonej Wazy w Poznaniu i Festiwalu Artystycznego Nauczycieli w Lesznie.

        Władze miasta nagrodziły ją Honorową Odznaka Poznania – (1986 r.) oraz odznaką Zasłużonego Działacza Kultury – (Ministerstwo Kultury i Sztuki, Warszawa 1987 r.). W roku 2004 otrzymała Medal Komisji Edukacji Narodowej, a w 2006 roku za wieloletnią działalność na niwie kultury, edukacji i promocji młodych talentów przyznano jej nagrodę Marszałka Województwa Wielkopolskiego.

        Od kilkunastu lat, w Gminie Łubowo, z jej inicjatywy jest organizowana Lednicka Wiosna Poetycka. Każdego roku na Lednicy, w Muzeum Pierwszych Piastów, za jej sprawą rozstrzygany jest konkurs poetycki „O Koronę Wierzbową”, którego pokłosie znajduje się w pięciu tomikach: „Strofy lednickie” (Poznań 1999), „Daj nam liści do Korony. Daj powracać…” (Poznań 2002), „Na niemałej wyspie” (Poznań 2003), „Z serca na serce”, „Imię wiatru” (Poznań 2006), Wianek z chmur” (Poznań 2008).

        Stanisława Łowińska działa i pracuje na rzecz kultury i oświaty ponad 40 lat, nie ustając jak dotąd w coraz to nowych pomysłach i przedsięwzięciach. Nadal inspiruje młodzież do twórczej pracy nad sobą. Niektórzy z laureatów lednickich spotkań otrzymali stypendia twórcze i wydają swoje tomiki.

        O jej życiu, twórczości i działalności pisano w wielu czasopismach i realizowano audycje w radiu oraz telewizji.
Jest skarbnikiem Wielkopolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich.